Status:
Ten gatunek jest bardzo rzadki i zagrożony wyginięciem. Główną przyczyną tego stanu są pożary buszu oraz pokawałkowanie środowisko. Szczeciogonek mali słabo fruwa, nie jest w stanie uciec od pożaru, po pożarze trzeba co najmniej 15 lat, aby taki obszar był przydatny do ponownego zasiedlenia.
Wielkość:
Jest to jeden z najmniejszych gatunków ptaków Australii; długość ciała: 13-14,5 cm, w tym szczeciniasty ogon: 8 – 9,5 cm; zwłaszcza w odniesieniu do ciężaru ciała, zaledwie 5 – 7 gramów. Jedynie krótkodziobek jest mniejszy, ale troszkę cięższy 6 – 8 gramów. Wyrażny dymorfizm płciowy, samiec ma niebieskie podgardle, u samicy podgardle jest tego samego koloru jak reszta spodu ciała.
Zachowanie:
Ze względu na rzadkość, najłatwiej go zwabić odtwarzaniem nagrania w odpowiednim środowisku. Mnie to zajęło kilka tygodni zanim zdołałem ten gatunek zwabić.
Pożywienie:
Ten aspekt biologii jest mało poznany, najprawdopodobniej gatunek przede wszystkim owadożerny.
Okres lęgowy:
Przypada od września do grudnia, najprawdopodobniej 1 lęg w roku. Wysiaduje tylko samica przez, najprawdopodobniej 12 dni, pisklęta są karmione przez obydwa ptaki. Gniazdownik, młode opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach.
Gniazdo:
Bardzo dobrze ukryte, zlewające się kolorystycznie z przysychającą trawą jeżozwierzową (Triodia spp.). Gniazdo zadaszone, w postaci kuli z bocznym otworem. Jest zbudowane z cienkich gałązeczek, źdźbeł traw, kawałków liści, wszystko przetkane pajęczyną. Wnętrze miękko wyścielone pierzem lub/i włosiem.
Jajka:
2-3, wielkość 16 x 12 mm, owalne, białe, bez połysku, umiarkowanie nakrapiane i cętkowane w brązowo-rdzawe plamki, które są rozmieszczone przede wszystkim, w pobliżu większego bieguna, co jest typowe dla innych gatunków z rodzaju Stipiturus i Malurus.
Siedlisko:
Ten gatunek występuje tylko w formacji tzw. Murray-Sunset mali (ang. Murray-Sunset mallee) głównie na niższych wydmach, porośniętych trawą jeżozwierzową (Triodia spp.) (link) z domieszką eukaliptusów mali (link) oraz gatunków cypryśników mali (Callitris spp.) (link) . Występuje również na wrzosowiskach mali, w skład których wchodzą banksje (Banksia spp.) oraz kazauryny (Allocasuarina spp.) (link) .
Rozmieszczenie:
Dane z przed roku 2014 są nieaktualne, po olbrzymich pożarach w Australii Południowej (Ngarkat N.P.) tamtejsza populacja uległa zniszczeniu. Zostały jedynie populacje po stronie stanu Victoria, przede wszystkim w parkach narodowych takich jak: Murray Sunset N.P., Hattah-Kulkyne N.P. , Wyperfield N.P. i Big Desert N.P. Ostatnio introdukowano ten gatunek z powrotem do Australii Południowej, łapiąc i przesiedlając część populacji ptaków ze stanu Victoria.
Mapka: (link) .
Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.
Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .