SŁODACZEK RDZAWOGŁOWY, MIODACZEK BRĄZOWY

Glyciphila melanops, Phylidonyris melanops (ang. Tawny-crowned Honeyeater)

Wideo-filmy 1-2 pokazują osobniki żerujące.
Oryginały zostały nagrane w standardowej rozdzielczości (ang. SD) (704 x 576p) w formacie 4:3.

Wideo-filmy 3-4 pokazują ptaki na gnieździe i karmiące młode.
Oryginały zostały nagrane w rozdzielczości 4K (ang. ultra HD) (3840 x 2160p) w formacie 16:9.

FOTKI

FOTKI FOTKI FOTKI

Fotki 1-3: Przykład gniazda wraz z jajkami, założonego ok. 1 m nad ziemią w Leptospermum sp. przerośniętego pnączami.

........................................................................................

..........................................................................

............................................................

Status:
Jest to gatunek endemiczny dla Australii. W obrębie tego gatunku wyróżniono 2 podgatunki, a mianowicie:
1. Glyciphila melanops melanops
2. Glyciphila melanops chelidonia

Wielkość:
Jest to średniej wielkości miodojad, długość ciała: 16–18 cm; ciężar ciała samca 14,7–22,0g, a samicy 14.0–22,0 g, podgatunek z Tasmanii jest nieco mniejszy. Brak widocznego dymorfizmu płciowego.

Zachowanie:
Gatunek występujący zwykle pojedynczo lub w parach, charakterystycznie podlatuje do góry podśpiewując (zupełnie inaczej jak pozostałe gatunki miodojadów). Dużo czasu spędza na ziemi, żerując wśród niskich roślin kwiatowych. Przy gnieździe zachowuje się bardzo cicho i skrycie, dlatego tak trudno jest znaleźć gniazdo, w przypadku intruza oddala się od gniazda biegnąc po ziemi.

Pożywienie:
Gatunek odżywia się przede wszystkim nektarem oraz małymi owadami.

Okres lęgowy:
Przypada od lipca do lutego z nasileniem od sierpnia do listopada, wysiaduje tylko samica 13-15 dni, 1-2 lęgi w roku w zależności od dostępności pokarmu, pisklęta karmione są przez obydwa ptaki. Gniazdownik, młode opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach, w razie niebezpieczeństwa znacznie wcześniej, wtedy karmione są poza gniazdem.

Gniazdo:
Gniazdo budowane przez dwa ptaki z cienkich pasków łyka, źdźbeł, o luźnej zewnętrznej otulinie, wnętrze wyścielone delikatnymi korzonkami, puchem roślinnym, sierścią, wełną owczą. Umieszczone w gęstym krzewie poniżej 1m lub na ziemi w kępie trawy lub krzewinek, w zależności od biotopu, zobacz fotki.

Jajka:
2 (1-3) wielkość 21 mm x 14 mm, owalne z lekkim połyskiem, skorupka koloru białego z lekko płowym odcieniem, z niewielką ilością rdzawo-różowych plamek i cętek, większość umieszczona od 1/3 ku dużemu biegunwi, zobacz fotki.

Siedlisko:
Występuje przede wszystkim na rozległych wrzosowiskach, zarówno suchych, piaszczystych w strefie mali, jak również na wrzosowiskach skalistych w pobliżu wybrzeża.

Rozmieszczenie:
Glyciphila melanops melanops: zasiedla płd. kontynentu Australii: płd-wsch. skrawek stanu Queensland i Nowej Południowej Walii, Victorię wraz z niekktórymi wysepkami w cieśninie Bass (pomiędzy Tasmanią a Victorią), płd. i płd.-wsch. Australii Południowej oraz płd.-zach. Australii Zachodniej.
Glyciphila melanops chelidonia: zasiedla Tasmanię

Mapka: Zobacz (link) .

Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.

Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .