MIODOPEŁZIEC CZARNOGŁOWY

Sugomel nigrum (ang. Black Honeyeater)

Wideo-filmy 1-2 Osobniki, samiec i samica, żerujące na eukaliptusie w formacji mali.
Oryginały zostały nagrane w standardowej rozdzielczości (ang. SD) (704 x 576p) w formacie 4:3.
Wideo-filmy 3-7 Samiec i samica przy gnieździe i karmiące młodego.
Oryginały zostały nagrane w rozdzielczości 4K (ang. ultra HD) (3840 x 2160p) w formacie 16:9.

........................................................................................

..........................................................................

............................................................

Status:
Jest to gatunek endemiczny dla Australii, średnio liczny, nomadyczny. W obrębie tego gatunku nie wyróżniono żadnych podgatunków.

Wielkość:
Jest to jeden z najmniejszych miodojadów. Rozmiary: 10–12 cm; waga samca 9,5–11 g, samicy 8,5-12 g. Wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy: samiec jest na wierzchu czarny z czarnym krawatem, spód ciała biały, samica natomiast jest ubarwiona kryptycznie w kolorze szarobrązowym, ze strychowaniem na piersi, spód ciała, poniżej piersi jasno-siwy. Zarówno samiec jak i samica mają zagięty dziób.

Zachowanie:
Gatunek nomadyczny, przemieszcza się w miejsca gdzie spadł deszcz, występuje pojedynczo lub w parach, a w okresie lęgowym w grupie rodzinnej. Najczęściej stwierdza go się najpierw po charakterystyczny, powtarzającym się, prostym świergocie o wysokiej tonacji, wideo-film 1. Samiec z końca suchej gałązki, wykonuje pokaz godowy/terytorialny w postaci pionowego lotu do góry, przechodzący w lot ślizgowy łukiem, do dołu z rozpostartymi skrzydłami i ogonem oraz głową uniesioną do góry.

Pożywienie:
Gatunek przede wszystkim nektarożerny i płyłkożerny, łowi również małe owady i inne stawonogi znajdujące się na kwiatach, liściach i gałązkach, co widać na wideo-filmach 3-5, podczas karmienia młodego.

Okres lęgowy:
Przypada zazwyczaj od września do grudnia, w sterefie centralnej, półpustynnej w każdym miesiącu po obfitych deszczach. Wysiadują oba ptaki przez 14-16 dni. Wyprowadza zwykle 1 lęg w roku; gniazdownik, młode opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach.

Gniazdo:
Gniazdo umieszczone na rozwidleniu poziomych gałęzi krzewu lub drzewa, raczej nisko, nie wyżej niż 3 m, z zależności od siedliska. Jest to niewielkie, otwarte gniazdo w postaci koszyczka, zbudowane z gałązek, z włókien roślinnych typu: źdźbła traw, pędy roślin pnących, pajęczyny, spód gęsto utkany natomiast boki w postaci luźnej konstrukcji, przez którą widać jajka lub/i młode, zobacz wideo-filmy 3-7.

Jajka:
2 (1-3) wielkość 16 mm x 12 mm, owalne; skorupka kremowo-płowa z rdzawymi, niewyraźnymi cętkami, większość z nich rozmieszczona przy dużym biegunie obejmując 1/3 długości jajka.

Siedlisko:
Obszary suche, pustynne i półpustynne, krzaczasto-trawiaste, mali, siedliska z przewagą krzewinek, krzewów i drzew z rodaju Eremophila spp., Casaurina spp., Callitris spp., mulga (Accacia aneura) w okresie posuchy przemieszcza się bliżej wybrzeży i wtedy można go spotkać w rozrzedzonych lasach.

Rozmieszczenie:
Występuje przede wszystkim w rozległym wnętrzu kontynentu Australii, we wszystkich stanach, za wyjątkiem Tasmanii.

Mapka: Zobacz (link) .

Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.

Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .