Oryginały zostały nagrane w rozdzielczości 4K (ang. ultra HD) (3840 x 2160p) w formacie 16:9.
Status:
Gatunek pospolity, w obrębie tego gatunku wyróżniono 8 podgatunków, z czego w Australii i na pobliskich wyspach, występuje 6 podgatunków, a mianowicie:
1. Rhipidura albiscapa alisteri
2. Rhipidura albiscapa preissi
3. Rhipidura albiscapa albiscapa
4. Rhipidura albiscapa albicauda
5. Rhipidura albiscapa keasti
6. Rhipidura albiscapa pelzelni
Poprzednia nazwa naukowa Rhipidura fuliginosa, ta nazwa została zarezerwowana dla gatunku z Nowej Zelandii.
Wielkość:
Średniej wielkości gatunek, mniejszy od wachlarzówki smolistej. Rozmiary: 14–16 cm; waga 6-11 g. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Zachowanie:
Gatunek liczny, o przyjemny śpiewie. Bardzo dobrze przystosował się do terenów zurbanizowanych. Występuje pojedynczo lub w grupach rodzinnych 2-5 osobników. Część podgatunków jest osiadła a inne sezonowo migrują i przemieszczają się np. w Tasmanii.
Pożywienie:
Gatunek odżywiający się przede wszystkim stawonogami i ich larwami.
Okres lęgowy:
Od lipca do marca, ale w większości przypada na okres od sierpnia do grudnia. W strefach suchszych, cieplejszych, w każdym miesiącu po obfitych deszczach. Samiec i samica wysiadują jajka przez 14-15 dni. Gniazdownik, młode opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach. Wyprowadza kilka lęgów w sezonie.
Gniazdo:
Gniazdo otwarte, głębokie; umieszczone w poziomym rozwidleniu gałązek na wysokości 1- 10 m nad ziemią. Zbudowane przede wszystkim pasków kory, źdźbeł traw, wszystko poprzeplatane pajęczyną, zobacz wideo-film. Wnętrze gniazda wyścielone delikatnymi źdźbłami i korzonkami, w odróżnieniu od wachlarzówki smolistej spód gniazda kończy się warkoczem, po którym ścieka woda podczas deszczu. Oba ptaki budują gniazdo.
Jajka:
2-3 wielkość 16 mm x 13 mm, owalne; skorupka kremowa lub kremowo-biała, z lekkim połyskiem z umiarkowaną ilością średniej wielkości plamek i cętek koloru rdzawego i brązowego, zwykle ciemniejsze i wyraźniejsze niż u wachlarzówki smolistej, rozmieszczone w większości przy dużym biegunie.
Siedlisko:
Większość siedlisk zalesionych, włącznie z terenami zurbanizowanymi, zwykle w pobliżu wody, począwszy od terenów mangrowych i wilgotnych lasów po lasostepy, w zależności od podgatunku.
Rozmieszczenie:
Rhipidura albiscapa alisteri: wsch.-centrum, płd.-wsch. i płd.-centrum Australii, migruje do płn. Australii i najprawdopodobniej na Papuę Nową Gwineę.
Rhipidura albiscapa preissi: płd.-zach. Australia, migruje do płn.-zach. Australii.
Rhipidura albiscapa albiscapa: Tasmania i wyspy w cieśninie Bass, nie gnieździ się płd.-wsch. Australii.
Rhipidura albiscapa albicauda: centrum Australii.
Rhipidura albiscapa keasti: płn.-wsch. Australia (wyżyna Atherton i pogórze Clarke w płn.-wsch. stanu Queensland).
Rhipidura albiscapa pelzelni: wyspa Norfolk.
Mapka: Zobacz (link) .
Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.
Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .