Status:
Gatunek endemiczny dla Australii, w połowie 20 wieku rozprzestrzenił się w Nowej Zelandii, nie wiadomo czy został przywieziony przez człowieka czy zaczął ekspansję na otaczające Australię wyspy. Gatunek pospolity, wyodrębniono 2 podgatunki, a mianowicie:
1. Hirundo neoxena neoxena
2. Hirundo neoxena carteri
Wielkość:
Jest to średniej wielkości jaskółka, długość ciała: 14–15 cm; ciężar ciała 13-17 gramów. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony, samce mają dłuższe widełki ogonowe od samic.
Zachowanie:
Gatunek zachowaniem przypomina polską dymówkę. Jest łatwy do obserwacji, poza okresem lęgowym występuje w małych grupkach, czasami pojedynczo. Ma przyjemny świergot, przy czym osobniki na Tasmanii mają inny, dłuższy i jeszcze przyjemniejszy świergot.
Pożywienie:
Gatunek odżywia się przede wszystkim owadami chwytanymi w powietrzu, tak jak w Polsce dymówka.
Okres lęgowy:
Przypada od lipca do grudnia/stycznia. W suchszych, cieplejszych obszarach w każdym miesiącu, po obfitych deszczach. Wysiaduje samica i samic przez 14-16 dni, 1-4 lęgi w sezonie. Typowy gniazdownik, pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 14-16 dniach.
Gniazdo:
Gniazdo takie jak u polskiej dymówki, zbudowane z błota i krótkich źdźbeł suchych traw. Wnętrze wyścielone obficie suchymi trawami i pierzem. Gniazdo umieszczone na różnych wysokościach, w terenach zurbanizowanych pod balkonami, werandami, pomostami, mostami, w budynkach gospodarskich z otwartymi oknami itp. a na obszarach naturalnych wewnątrz dużych dziupli, dziur w pniach drzew, skarpach itp.
Jajka:
3-6, wielkość 19 mm x 13 mm, owalne, tło skorupki koloru białego z lekkim połyskiem, spora ilość plamek i cętków koloru rdzawo-brązowego.
Siedlisko:
Występuje na terenach zurbanizowanych, rolniczych, przemysłowych i unika zwartych kompleksów leśnych oraz obszarów pustynnych bez mniejszych lub większych zbiorników wodnych. Po obfitych deszczach przemiszcza się wgłąb obszarów pustynnych.
Rozmieszczenie:
Hirundo neoxena neoxena: Tasmania, płd.-wsch. i wsch. Australia, po obfitych deszczach dociera ukosem na tereny północnej Australii, po same wybrzeża.
Hirundo neoxena carteri: płd.-zach. stanu Australia Zachodnia.
Mapka: Zobacz (link) .
Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.
Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .