Status:
Gatunek, w odpowiednim środowisku liczny, przemieszcza się do wnętrza kontynentu po obfitych opadach. W obrębie tego gatunku wyodrębniono 6 podgatunków, tylko jeden występuje w Australii.
Wielkość:
Jest to mały perkoz, długość ciała: 23–25 cm; ciężar ciała 170-270 g. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Zachowanie:
Gatunek, podobnie jak wszystkie perkozy, ostrożny, lubiący spokój, w razie zagrożenia nurkuje pod wodę, raczej łatwy do obserwacji, zwłaszcza na obszarach zurbanizowanych. W okresie lęgowy występuje w parach, silna obrona terytorium, w okresie pozalęgowym może skupiać się w duże stada, liczące nawet po kilkaset sztuk np. niedaleko Melbourne – Werribee Farm, oczyszczalnia ścieków.
Pożywienie:
Gatunek odżywiający się przede wszystkim, małymi rybkami chwytanymi pod wodą.
Okres lęgowy:
Przypada w rejonach płd. chłodniejszych, od października do grudnia/stycznia, na obszarach cieplejszych, zwłaszcza po deszczach, w każdym miesiącu, a na płn. w okresie monsunowym tj. od stycznia do kwietnia. Jajka wysiadywane są przez dwa ptaki, przez 23 dni, zagniazdownik, opuszcza gniazdo zaraz po wyschnięciu, podobnie jak u innych perkozów, pisklęta są karmione przez rodziców przez ok. 2-3 tygodnie aż do pełnego usamodzielnienia.
Gniazdo:
Gniazdo, jak na perkoza przystało, w formie pływającej platformy, zbudowane z materiału roślinnego typu: suche liście trzcin, pałki wodnej i innych roślin wodnych.
Jajka:
4-5 (3-6) wielkość 35 mm x 25 mm, eliptyczne, skorupka, na świeżo, koloru niebieskawo-białego, bez połysku, z czasem ciemnieje od materiału gniazdowego, normalne u perkozów, gdy ptak opuszcza gniazdo, przykrywa jajka materiałem gniazdowym.
Siedlisko:
Podobnie jak inne perkozy, zamieszkuje mniejsze lub większe zbiorniki wodne, włącznie ze zbiornikami efemerycznymi, powstającymi na pustynii po obfitych deszczach oraz sztuczne zbiorniki, przygotowane dla owiec i bydła. W dzień rzadko fruwa ale nocą robi dość długie przeloty, co pozwala na zasiedlanie nowych terenów, zwłaszcza po deszczach lub by odkrywać nowe sztuczne zbiorniki wodne, przeznaczone dla owiec i bydła. Obecny także w miejskich parkach, na stawach, unika wybrzeży morskich, preferuje wody śródlądowe.
Rozmieszczenie:
Praktycznie 4/5 Australii, bez Równiny Nullarbor
Mapka: Zobacz (link) .
Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.
Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .