Status:
Jest to gatunek endemiczny dla Australii. W obrębie tego gatunku wyróżniono 6 podgatunków, a mianowicie:
1. Strepera graculina nebulosa
2. Strepera graculina graculina
3. Strepera graculina ashbyi
4. Strepera graculina robinsoni
5. Strepera graculina magnirostris
6. Strepera graculina crissalis
Wielkość:
Ptak wielkości pomiędzy wroną a sroką, długość ciała 42 – 50 cm, waga 255–410 gramów. Brak dymorfizmu płciowego.
Zachowanie:
Gatunek bardzo ciekawski, zaglądający w każdy kąt. Wydaje specyficzny, donośny głos terytorialny przypominający powtarzający się wyraz kura-łong kura-łong. Łatwy do obserwacji, zwłaszcza na obszarach zurbanizowanych. Ostatnio zasiedla Melbourne przez okrągły rok.
Pożywienie:
Gatunek wszystkożerny, ale główny pokarm stanowią drobne gady, duże owady, pająki, pisklęta i jaja innych gatunków ptaków. Podobnie jak ptaki drapieżne dzienne i nocne, kurawongi usuwają twarde, niestrawione resztki pokarmu w postaci wypluwek.
Okres lęgowy:
Przypada na płd. od sierpnia do stycznia, na płn. od lipca do listopada. Wysiaduje tylko samica przez okres co najmniej 20-21 dni, samiec dokarmia samicę na gnieździe. Pisklęta karmione są przez oba ptaki. Wyprowadza 1 lęg w sezonie. Gniazdownik, młode opuszczają gniazdo po ok. 3-4 tygodniach.
Gniazdo:
Budowane jest na poziomym rozgałęzieniu gałęzi, z dala od głównego pnia, umieszczone 5-25 metrów nad ziemią w zależności od biotopu. Gniazdo raczej płytkie, zewnętrzna otulina zbudowana z luźnych, suchych gałęzi, natomiast wewnętrzna otulina zbudowana z miękkich, włóknistych elementów typu sucha trawa, korzonki i łyko (zobacz Fotki).
Jajka:
3-4 (1-6) wielkość 41 x 30 mm, stożkowaty owal, skorupka koloru jasno różowo-brązowego do koloru plasteliny, z lekkim połyskiem. Na skorupce występują plamy, cętki i rozmazy, o ciemniejszym odcieniu niż tło, większe zagęszczenie występuje w okolicach bardziej zaokrąglonego końca (zobacz Fotki).
Siedlisko:
Występuje w różnorodnych środowiskach leśnych i parkowych, włączając w to tereny zurbanizowane i rolnicze, do granicy lasostepów. Poszczególne podgatunki wyspecjalizowały się w różnych typach siedlisk.
Rozmieszczenie:
Strepera graculina nebulosa: 70% stanu Victoria (bez płd.-zach); płd.-wsch ok 20% stanu Nowa Południowa Walia.
Strepera graculina graculina: wsch. i płn.-wsch. 25% stanu Nowa Południowa Walia; 45% stanu Queensland, wsch. pas.
Strepera graculina ashbyi: wąski pas 10% w centrum stanu Victoria; 5% płd. centrum stanu Nowa Południowa Walia (podgatunek zanikający).
Strepera graculina robinsoni: płn.-wsch. wąski pas ok. 10% w stanie Queensland (od Townsville do Cooktown).
Strepera graculina magnirostris: półwysep York w stanie Queensland.
Strepera graculina crissalis: wyspa Lord Howe (przy wsch. wybrzeżu, na wysokości Nowej Południowej Walii).
Mapka: Zobacz (link) .
Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.
Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .