Oryginały zostały nagrane w rozdzielczości 4K (ang. ultra HD) (3840 x 2160p) w formacie 16:9.
Fotki 1-3: Typowe gniazdo tego gatunku, w tym przypadku z dwoma jajami.
Status:
Jest to gatunek endemiczny dla Australii. W obrębie tego gatunku wyróżniono 4 podgatunki, a mianowicie:
1. Manorina melanocephala melanocephala
2. Manorina melanocephala leachi
3. Manorina melanocephala lepidota
4. Manorina melanocephala titaniota
Wielkość:
Ptak średniej wielkości, długość ciała: 25–28 cm; ciężar ciała 55-64 gramów. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Zachowanie:
Gatunek bardzo agresywny dla innych gatunków, występuje w luźnych koloniach, kontaktowy, ciekawski, głośno i często odzywający się, co słychać na wideo-filmach.
Pożywienie:
Żywi się nektarem, pyłkiem oraz owadami. Chwyta owady wrzechstronnie tj. na drzewach, w powietrzu i na ziemi.
Okres lęgowy:
Przypada od lipca do grudnia/stycznia na płd, a od maja do grudnia na płn, zależnie od opadów deszczu. Gatunek kolonijny. Wysiaduje tylko samica od pierwszego jajka, przez 15-18 dni. Ilość lęgów w sezonie: 1-3. W karmieniu piskląt pomaga samiec i młodociane z poprzednich lęgów. Gniazdownik, młode opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach.
Gniazdo:
Gniazdo otwarte w kształcie czarki, umieszczone w pionowym lub w poziomym rozgałęzieniu gałązek, wśród gęstego listowia. Zewnętrzne ściany gniazda są zbudowane z patyczków, pasków kory wszystko luźno ułożone, wnętrze wygładzone, wyścielone źdźbłami trawy, korzonkami, obficie wyścielone pierzem, puchem roślinnym, włosiem, pajęczyną, umieszczone na wysokości od 1-20 m nad ziemią.
Jajka:
2-3 (2-5), wielkość 27 mm x 18 mm, w kształcie stożkowatego owalu; skorupka kremowo-biała lub różowo-biała z połyskiem, występują plamy i cętki koloru rdzawego i rozmazy koloru lawendowego, mniejsze i większe, zobacz Fotki.
Siedlisko:
Zamieszkuje obszary leśne, linie drzew wzdłuż potoków i dróg, na terenach zurbanizowanych, rolniczych, brzegi zagajników, lasów, parki, tereny zielone, unika zwartych kompleksów leśnych oraz zwartych terenów krzaczastych.
Rozmieszczenie:
1. Manorina melanocephala melanocephala: płd.-wsch. stanu Victoria, wsch. pas w stanie Nowa Południowa Walia
2. Manorina melanocephala leachi: Tasmania
3. Manorina melanocephala lepidota: obszarowo największy zasięg: od płd.-wsch. fragment stanu Australii Południowej, środkowa i zach. stanu Victoria, środkowy pas stanu Nowa Południowa Walia, środkowy i wsch. pas stanu Queensland aż do podnóża półwyspu York
4. Manorina melanocephala titaniota: wsch. pas półwyspu York do ok 22 stopnia szerokości płd. geogr.
Mapka: Zobacz (link) .
Bibliografia:
Barrett G., Silcocks A., Barry S., Cunningham R., Poulter R. (2003) The New Atlas of Australian Birds, Royal Australasian Ornitologists Union, Hawthorn East, Vic., ISBN 1 875122 09 5.
Beruldsen Gordon (2003) Australian Birds their Nests and Eggs, G. Beruldsen, Kenmore Hills, Qld., ISBN 0-646-42798-9.
BirdLife Australia: (link) .
HANZAB: Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds: (link)
HBW: Handbook of the Birds of the World (link) .
Marcombe Michael (2000) Field Guide to Australian Birds, Steve Parish Publishing Pty Ltd, Archerfield, Qld., ISBN 1-876282-10-X.
Menkhorst P., Rogers D., Clarke R., Davies J., Marsack P., Franklin K. (2019) The Australian Bird Guide, CSIRO Publishing, Australia, ISBN: 9781486311934.
Klasyka:
Campbell Archibald James (1900) Nests and Eggs of Australian Birds (vol. 1 – 2) (link) .
North Alfred John (1914) Nests and Eggs of Birds Found Breeding in Australia and Tasmania (vol. 1 – 4) (link) .